Lumaki si Arvin sa maliit na baryo sa Laguna. Mahirap sila, ngunit hindi niya inisip na dadating ang araw na ipagpapalit siya ng sariling ama kapalit ng salapi.

Hindi niya akalaing ang taong dapat pumrotekta sa kanya ang magiging dahilan ng pinakamalalim na sugat sa puso niya.

ANG GABI NA BINAGO ANG BUHAY NIYA

Labing-anim si Arvin nang isang gabi ay biglang may dumating na itim na SUV sa harap ng bahay nila.

Isang mayamang babae ang lumabas—si Mrs. Dela Vega, kilalang negosyante.

Nagbulungan ang mga tao.
Nagulat si Arvin nang makita ang ama niyang si Mang Celso, nanginginig ang kamay, hawak ang sobre.

“Pa… ano ’yan?”

Hindi siya sinagot.

Hanggang sa sinabi ni Mrs. Dela Vega:

“Handa na kami. Sasama na si Arvin sa amin bukas.”

Nanlaki ang mata niya.

“Ano?! Pa, anong sinasabi nila? Hindi ako pupunta kahit saan!”

Pero tumingin ang ama niya sa sahig—hindi makatingin sa anak.

“Anak… pasensya na. Kailangan nating pera. Wala na tayong makain. May utang ako. Kung hindi kita… ipagkakatiwala, papatayin nila ako.”

Parang sinaksak si Arvin.

“SO IPAGBEBENTA MO AKO? AKO? ANAK MO?!”

Hindi siya sinagot, at iyon ang pinakamasakit.

ANG BAGONG BAHAY NA PARANG PIITAN

Kinabukasan, kinuha siya. Hindi siya pinahirapan, pero para siyang preso.

May sariling kwarto, pagkain, damit—pero walang kalayaan.

Araw–araw, tanong niya sa sarili:

“Pera lang ba ang halaga ko?”

Galit. Poot. Pagsuklam.
Iyon lang ang laman ng puso niya.

Hanggang dumating ang gabi ng rebelasyon.

ANG HINDI INAASAHANG KATOTOHANAN

Isang hatinggabi, narinig niya ang usapan nina Mrs. Dela Vega at ng asawa nito.

“Sigurado ka bang hindi niya malalaman?” tanong ng babae.

“Celso agreed. Wala siyang choice,” sagot ng lalaki.
“Kung hindi dahil sa paghingi namin ng tulong, patay na sana siya.”

Napakunot noo si Arvin.
Paghingi ng tulong? Patay? Sino?

Hanggang sa nadulas ang babae:

“Kawawa naman ’yung ama ng bata. Ginastos niya ang lahat para sa gamutan mo dahil inatake ka sa puso. Kung hindi niya ipinasa sa amin ang anak niya para sa proteksiyon, baka pinatay na siya ng mga pinagkakautangan niya.”

Tumigil ang mundo ni Arvin.

Gamutan mo…?
Inatake sa puso…?
Proteksiyon…?

Biglang pumasok si Mrs. Dela Vega sa kwarto niya.

“Arvin… dapat mo na sigurong malaman.”

Umupo siya sa tabi niya.

“Hindi ka ibinenta ng ama mo. Ipinagkatiwala ka niya sa amin dahil may sindikatong naghahanap sa kanya. Malapit na siyang patayin. Iniligtas ka niya.”

Namilog ang mata niya, nanginginig ang labi.

“Kung kasama ka pa niya, siguradong kayo ang tatamaan. Kaya mas pinili niyang mawala ka sa tabi niya… para mabuhay ka.”

At doon bumagsak ang luha ni Arvin.

Hindi dahil sa galit—
kundi sa sobrang sakit ng pagmamahal na hindi niya naintindihan noon.

ANG PAG-IBIG NG AMA

Pagbalik niya pagkatapos ng ilang buwan, payat at nakayuko si Mang Celso sa harap ng bahay.

“A-Arvin… pasensya na, anak. Patawad kung nasaktan ka.”

Tumakbo si Arvin at niyakap ang ama nang mahigpit.

“Pa… bakit hindi mo sinabi?”

Humikbi ang matanda.

“Dahil kung sinabi ko… hihindi ka. At hindi ako papayag na mawala ka. Kahit masaktan mo ako, basta ligtas ka—ayos lang ako.”

Mas lalo siyang humagulgol.

Sa unang pagkakataon, naintindihan niyang hindi lahat ng sakit ay kawalan—minsan ito ang pinakamatapang na uri ng pagmamahal.

ARAL NG KWENTO

May mga magulang na tahimik ang paghihirap.
Minsan inaakala nating ipinagpapalit nila tayo—
pero ang totoo, isinusuko nila ang lahat, pati sarili nilang puso, para sa kaligtasan natin.

At ang pag-ibig na ganoon…
masakit, pero pinakadalisay.